Na onze Azië reis hadden we even de tijd om terug ”thuis te komen”. Al snel waren we echter weer aan het werk en zaten we in ons eigen stekje. De routine van het dagdagelijkse leven sloop weer binnen. Na een tijdje bleek het huisje-boompje-beestje echt niet voor ons weg gelegd te zijn, hoe hard we ook probeerden. Het reisvirus had ons duidelijk in zijn greep. De beslissing werd dan ook gemaakt en trip nummer 3 was een feit.
De vorige keren hadden we telkens nog een retourticket, maar deze keer vertrekken we met een enkelticket op zak. Ook voor ons een nieuwe ervaring die verschillende emoties oproept.
De vorige keren hadden we telkens nog een retourticket, maar deze keer vertrekken we met een enkelticket op zak. Ook voor ons een nieuwe ervaring die verschillende emoties oproept.
Voor die emoties de bovenhand krijgen, eerst wat praktische zaken regelen… Wat info bevragen bij bevriende reizigers helpt natuurlijk om de knoop door te hakken om het startpunt te bepalen. Uiteindelijk zijn de vliegtickets geboekt en zullen we eerst Sri Lanka bezoeken, daarna India doorkruisen om door te gaan naar Nepal. Van daaruit vliegen we dan weer naar Indonesië en dan houden de vage plannen op. Om wat te bekomen van de vliegreis is het altijd leuk en handig om toch alvast de eerste nachten te boeken. Zeker aangezien januari toch wel hoog seizoen is in Sri Lanka, is het een strak plan om vooraf te reserveren om niet al de eerste nacht onder een brug te moeten slapen. Dat is dan alvast geregeld. Een reisverzekering afsluiten is natuurlijk ook altijd interessant, je weet nooit wat je tegenkomt in onbekend gebied. Voor een onbepaalde periode lijkt dit wat moeilijker maar we komen er wel. Laten we de nodige visa ook niet vergeten aan te vragen en dan nog even langs de dokter voor een paar inentingen en we are good to go.
Of ja toch bijna… Je wilt natuurlijk met een schone lei vertrekken zodat je niet het gevoel hebt tijdens je reis dat je in het thuisland nog ergens aan vast hangt. Het werk inlichten (ontslag nemen dus), de gemeente laten weten dat we een “tijdje” weg zijn, de autoverzekering stopzetten, enzovoort. Het zijn kleine dingen, maar je vergeet ze best niet. Dan rest er ons alleen nog onze spulletjes in te pakken (gelukkig hebben we er niet zo veel) en deze op een goede plaats te stockeren. Uiteindelijk volgen dan de laatste weken nog de ontmoetingen met familie en vrienden om afscheid te nemen. En dan pas zijn we echt wel klaar om te vertrekken.
Of ja toch bijna… Je wilt natuurlijk met een schone lei vertrekken zodat je niet het gevoel hebt tijdens je reis dat je in het thuisland nog ergens aan vast hangt. Het werk inlichten (ontslag nemen dus), de gemeente laten weten dat we een “tijdje” weg zijn, de autoverzekering stopzetten, enzovoort. Het zijn kleine dingen, maar je vergeet ze best niet. Dan rest er ons alleen nog onze spulletjes in te pakken (gelukkig hebben we er niet zo veel) en deze op een goede plaats te stockeren. Uiteindelijk volgen dan de laatste weken nog de ontmoetingen met familie en vrienden om afscheid te nemen. En dan pas zijn we echt wel klaar om te vertrekken.